İnsanın tövbəsinin o biri dünyada qəbul edilməməsinə gəldikdə, birincisi, bu sualın cavabı da əvvəlki sualın cavabından məlum olur. Çünki insan həmin dünyada da hər şeyi öz gözü ilə görür. Buna görə də o, orada tövbə etmək iddiası edəndə onun daxilində azad daxili peşmançılıq baş vermir. İkincisi, insan bu dünyadan köçəndən sonra ağacda olan və sonra ağacdan qopub yerə düşən meyvəyə bənzəyir. Meyvə ağacın üstündə olduğu müddətdə onun qanunlarına tabedir, ağacın vasitəsilə inkişaf edir, ağacın vasitəsilə su içir, ağacın vasitəsi ilə nəfəs alır, şirinliyini ağacda baş verən bir sıra qarşılıqlı təsirlərdən alır, rəngi ağac vasitəsi ilə dəyişir. Lakin meyvə ağacdan düşəndən sonra "həyatla rabitəsi kəsilir". Məsələn, bir saat bundan qabağa kimi ağacın üstündə yarıyetişmiş vəziyyətdə olan almaTam yetişə, bir mərhələ irəliləyə, rəngini dəyişə, ölçüsünü böyüdə, dadını gözəlləşdirə, daha şirin, daha ətirli ola bilərdi. Amma ağacdan yerə düşəndən sonra bütün imkanlar əldən çıxır və onun son halı ağacdan qırılıb yerə düşdüyü andadır.