İnsanın tövbəsinin o biri dünyada qəbul edilməməsinə gəldikdə, birincisi, bu sualın cavabı da əvvəlki sualın cava- bından məlum olur. Çünki insan həmin dünyada da hər şe- yi öz gözü ilə görür. Buna görə də o, orada tövbə etmək id- diası edəndə və Allaha "İlahi, peşman oldum" deyəndə onun daxilində azad daxili peşmançılıq baş vermir. İkincisi, insan bu dünyadan köçəndən sonra ağacda olan və sonra ya ye- tişmiş halda, ya kal, ya yarıyetişmiş (hər halda) ağacdan qo- pub yerə düşən meyvəyə bənzəyir. Meyvə ağacın üstündə olduğu müddətdə onun qanunlarına tabedir, ağacın vasitə- silə inkişaf edir, ağacın vasitəsilə su içir, ağacın vasitəsi ilə nəfəs alır, şirinliyini ağacda baş verən bir sıra qarşılıqlı təsir- lərdən alır, rəngi ağac vasitəsi ilə dəyişir. Lakin meyvə ağac- dan düşəndən sonra "həyatla rabitəsi kəsilir". Məsələn, bir saat bundan qabağa kimi ağacın üstündə yarıyetişmiş və- ziyyətdə olan almaTam yetişə, bir mərhələ irəliləyə, rəngini dəyişə, ölçüsünü böyüdə, dadını gözəlləşdirə, daha şirin, daha ətirli ola bilərdi. Amma ağacdan yerə düşəndən sonra bütün imkanlar əldən çıxır və onun son halı ağacdan qırılıb yerə düşdüyü andadır.